Ugniatanie chwyt, który cechuje również masaż relaksacyjny. Ugniatanie spełnia dwie funkcje: przepychającą krew i chłonkę z naczyń obwodowo leżących do centralnych i ssącą (wytworzenie próżni w miejscu ugniatanym, która po zwolnieniu ucisku zasysa krew i chłonkę z naczyń leżących obwodowo w stosunku do miejsca masowanego). Ugniatanie wypycha z tkanek substancje, które zostały wyzwolone wskutek rozcierania. Usuwając z tkanek substancje zużyte, tworzy w nich miejsce dla substancji odżywczych. Technikę tę zaleca się przeważnie w celu intensywnego pobudzenia mięśni. W następstwie zabiegu zwiększa się napięcie i zdolność do sprawnego kurczenia się włókien mięśniowych oraz następuje lepsze odżywienie tkanek. Ugniatanie, łącznie z prowadzonymi kompleksowo ćwiczeniami ruchowymi i elektrostymulacją, ma szerokie zastosowanie w leczeniu niedowładów i porażeń neurogennych oraz zaników mięśniowych z nieczynności. Mięśnie zmęczone wysiłkiem fizycznym powracają szybciej po wykonaniu ugniatania do stanu wyjściowego. Z tego powodu ugniatanie to bardzo przydatny chwyt stosowany również w masażu sportowym Wrocław. Ugniatanie, podobnie jak rozcieranie, powoduje przyrost tkanki mięśniowej, wzrost siły i wytrzymałości mięśni. Należy jednak pamiętać, że zbyt mocno i często wykonywane ugniatanie prowadzi najpierw do przyrostu tkanki mięśniowej, potem do jej przerostu, a następnie zwiotczenia.

Pod wpływem ugniatania naczynia krwionośne chwilowo się kurczą, aby potem gwałtownie się rozszerzyć i przepuścić przez swoje światło większą ilość krwi niż przed masażem. Dlatego ugniatanie u ludzi ze skłonnościami do krwotoków jest przeciwwskazaniem.

Wskazania obejmują nie tylko choroby mięśni, ale również głębokie blizny, zrosty w powięziach i ścięgnach.

Przy wykonywaniu ugniatań należy pamiętać, że każdą grupę mięśniową traktujemy jak oddzielną wiązkę. Jeżeli dużych mięśni nie możemy objąć rękami, dzielimy je na mniejsze wiązki zgodnie z przebiegiem włókien mięśniowych (np. mięsień czworoboczny). Ugniatanie wykonujemy od przyczepu dalszego mięśnia do przyczepu bliższego, kończąc ugniatanie głaskaniem.

Technikę ugniatania wykonujemy w tempie 40-50 ruchów na minutę.

Istnieją zasady, które masażysta powinien przestrzegać, wykonując masaż.

Przed rozpoczęciem masażu należy przeprowadzić wywiad z pacjentem.

Masaż stosujemy zgodnie z kierunkiem przepływu krwi żylnej.

Zabieg należy stosować zgodnie ze wskazaniami i przeciwwkazaniami.

Czas trwania masażu uzależnia się od:

-rodzaju schorzenia,

-wielkości powierzchni masowanej,

-aktualnego stanu zdrowia pacjenta,

-tego, który jest to zabieg z kolei,

Uwzględniając powyższe, masaż jednej części ciała nie powinien trwać krócej niż 10 min, masaż ogólny 45-60 min, stosowany z gimnastyką może przekroczyć nawet 70 min. Im większy obszar ciała masujemy u tego samego pacjenta, tym krótszy jest czas trwania masażu poszczególnych części ciała.

Siła masażu rośnie ze wzrostem liczby wykonywanych zabiegów z uwzględnieniem reakcji pacjenta. Reakcja ta uzależniona jest od:

wieku - niemowlęta wymagają masażu bardzo delikatnego, dzieci do lat 15 – masażu średniej mocy, osoby w wieku 15-40 – lat masażu mocnego, osoby po 40 roku życia – masażu średniej mocy;

płci - kobiety wymagają łagodniejszego masażu niż mężczyźni;

zawodu - pracowników fizycznych masujemy mocniej niż pracowników umysłowych;

budowy ciała - typ asteniczny (leptosomatyczny), osobnik szczupły, wysoki – wymaga łagodnego, dłużej trwającego masażu, typ atletyczny – wymaga masażu średniej mocy do granicy bólu, typ pykniczny z przewagą tkanki łącznej i tłuszczowej – wymaga masażu średniej mocy z możliwością przekroczenia granicy bólu;

stanu zdrowia pacjenta - w stanach podostrych masujemy delikatniej, w stanach przewlekłych – mocniej.

Ponieważ masaż ingeruje w procesy fizjologiczne zachodzące w organizmie, pacjent powinien odpocząć po zabiegu 15-20 min.

Należy pouczyć pacjenta, że nie jest wskazane gwałtowne oziębienie ciała bezpośrednio po masażu.

W związku z reakcją organizmu na masaż należy poinformować pacjenta, że po pierwszych trzech (do pięciu) zabiegach może odczuwać pozorne pogorszenie stanu zdrowia.

Jako podstawowa seria zabiegów masażu klasycznego przyjęta jest liczba dziesięć. Jednakże w zależności od efektu leczniczego ilość zabiegów może zostać zwiększona do 50. Należy jednak pamiętać, że po 30 zabiegach powinno się zrobić kilkudniową przerwę, aby odzwyczaić organizm od masażu.

Jeżeli nie ma przeciwwskazań (np. choroby serca) masaż można wykonywać codziennie. Zaleca się, aby trzy ostatnie zabiegi w serii były wykonywane co drugi dzień celem stopniowego odzwyczajania organizmu od masażu.

Każdy chwyt masażu powtarzamy minimum dwukrotnie.

Nie jest wskazane przerywanie wykonywanego chwytu. Chwyt przerwany w trakcie jego wykonywania musi być powtórzony.

Całkowicie przerwany zabieg masażu nie może być kontynuowany, lecz musi być rozpoczęty od nowa.

Istotną sprawą jest prowadzenie dokumentacji pacjentów, która pozwoli na ocenę skuteczności zastosowanego leczenia.